Σήμερα, οι δάσκαλοι/ες αναμένεται όχι μόνο να μεταδίδουν γνώση αλλά και να λειτουργούν ως διευκολυντές μάθησης, να χρησιμοποιούν τις τεχνολογίες πληροφοριών και της επικοινωνίας (ΤΠΕ), να εργάζονται σε ομάδες, να διδάσκουν μαθητές/τριες από ποικίλα κοινωνικοοικονομικά και πολιτιστικά υπόβαθρα, να συνεργάζονται με τις οικογένειες και να δημιουργούν κατάλληλο περιβάλλον μάθησης για παιδιά με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες.
Οι δάσκαλοι πρέπει να ενδιαφέρονται για την επαγγελματική τους εξέλιξη και να προσπαθούν να συμβαδίζουν με τις πρόσφατες εξελίξεις στον τομέα τους.
Η πανδημία COVID-19 έχει αυξήσει σημαντικά τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι εκπαιδευτικοί, γυναίκες και άνδρες.
Το φυσικό κλείσιμο των σχολείων και η ταχεία μετάβαση στην εξ αποστάσεως εκπαίδευση ανάγκασαν το διδακτικό προσωπικό να αντικαταστήσει τις προηγούμενες συντηρητικές μεθόδους διδασκαλίας με νέες και να στραφεί στην ψηφιακή μάθηση.
Μερικές από τις ενδιαφέρουσες τάσεις που έχουν αυξηθεί κατά τη διάρκεια αυτής της δύσκολης περιόδου είναι η εξατομικευμένη και με ρυθμό μάθηση, η επαγγελματική μάθηση, η χρήση έξυπνων τεχνολογιών, όπως η εικονική και επαυξημένη πραγματικότητα, η κοινωνική και συναισθηματική μάθηση, οι απομακρυσμένες αξιολογήσεις, η υποστήριξη πολιτικής, καθώς και η ανάπτυξη προγράμματος σπουδών ψηφιακού γραμματισμού.
Προσωπική εξέλιξη των δασκάλων
Οι δάσκαλοι/ες θα πρέπει να συμμετέχουν σε μαθήματα/εργαστήρια (π.χ. πάνω σε θέματα ή μεθόδους ή/και άλλα θέματα που σχετίζονται με την εκπαίδευση), εκπαιδευτικά συνέδρια ή σεμινάρια (στα οποία δάσκαλοι και ερευνητές παρουσιάζουν τα αποτελέσματα της έρευνάς τους και συζητούν για εκπαιδευτικά θέματα), προγράμματα κατάρτισης (π.χ. ένα δίπλωμα), επισκέψεις παρατήρησης σε άλλα σχολεία, σε δίκτυα εκπαιδευτικών που έχουν δημιουργηθεί ειδικά για την επαγγελματική τους ανάπτυξη, σε ατομική ή συλλογική έρευνα για ένα θέμα επαγγελματικού ενδιαφέροντος.
Η εξέλιξη των εκπαιδευτικών μπορεί να εξυπηρετήσει μια σειρά από στόχους: